Το Ημερολόγιο Ενός Αλλου Τρελού: Για Την Άννα

<< Πρώτα απ’ όλα να σας πω ότι το 2008 δεν το χωνεύω καθόλου. Σαν αριθμός στο μάτι δεν μου κάθεται, ούτε αποπνέει τον αισιόδοξο αέρα που είχε το 2007. Εύχομαι να διαψευστώ, αλλά χλωμό το κόβω. Το 2007 το πέρασα στα ξένα βέβαια, εξ ου και η αισιοδοξία. Τέλος πάντων. Σήμερα επιστρέφοντας στη δουλειά βρήκα και πάλι δώρο πάνω στο γραφείο μου και είμαι και πάλι με το χαμόγελο της τύχης στο πρόσωπο. Ξεστραβωθείτε να δείτε τι μου γράφει η Άννα μου!

«Στο άλλο μου μισό, με αγάπη Άννα Βίσση.» Άργησες Βισσάρα μου, αλλά χαίρομαι που αναγνωρίζεις σιγά-σιγά ποιος είναι το πραγματικό άλλο σου μισό! Πήγα και στις Φοινικούδες τις προάλλες. Δυστυχώς δεν έχω βιντεάκια ή άλλο υλικό. Η κάμερα με πρόδωσε με τους πρώτους ήχους του nylon. Δεν πειράζει, γούρι! είχε ευχάριστες εκπλήξεις όπως το αξεπέραστο “βρε κουτό,” το τραυματικό “Σε θυμάμαι,” τα παιδικά μου ενθύμια “Αντίστροφη μέτρηση” και “τελευταίος χορός.” Χαίρομαι επίσης που συνεχίζω να ακούω το “Everything". Καθ’ οδόν προς τη συναυλία σκεφτόμουνα: Τι θέλω και τρέχω σαν μαλάκας στις συναυλίες 27 χρονών γάιδαρος. Σκεφτόμουν πως ο μεγάλος ενθουσιασμός, το δέος που αισθανόμουν για την Βίσση πριν 10 χρόνια έχει ξεθωριάσει, ενώ την ίδια την απομυθοποίησα χιλιάδες φορές. Παρόλα αυτά αισθάνομαι πως διαπράττω την έσχατη προδοσία αν δεν παρευρεθώ σε live της. Είναι σαν να απαρνιέσαι ένα μεγάλο συναισθηματικό παρελθόν σου νομίζοντας πως το ξεπέρασες.Αφού κάθε τραγούδι της για μένα είναι και ένας νταλκάς. Κάθε ρεφραίν και γκόμενα, κάθε κορώνα και απογοήτευση μου. Κάθε beat, κάθε “θα-πε-θά-νω” και επιτυχία μου! Δεν μετανιώνω, θα την τιμώ ώσπου να πεθάνω! >>

Analyse Chris
H ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ