Άννα Βίσση - «Αυτή η γυναίκα τραγουδάει γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό» - DownTown

Η τελευταία φορά που την είδαμε στη σκηνή ήταν στις αρχές του 2006, στο Βοτα­νικό. Από τότε άλλαξαν πολλά στη ζωή της. Έφυγε στην Αμερική, διέκοψε τη συνεργα­σία της με τον Νίκο Καρβέλα, χώρισε, επα­ναπροσδιόρισε τη σχέση της με τον εαυ­τό της αλλά και με την κόρη της, τη Σοφία. Τώρα όμως η Άννα είναι και πάλι εδώ, επι­λέγοντας να εμφανιστεί για πρώτη φορά στο κοινό της στη μεγάλη συναυλία που διοργάνωσε ο Sfera 102.2 μαζί με το Mad TV και την Amstel την περασμένη Κυρια­κή, για την κορύφωση της Εβδομάδας Ελ­ληνικής Μουσικής.

Το περίμενες ότι οι «Τσούλες» θα έκαναν τέτοια επιτυχία;
Μου το έλεγε η Κοντοβά και δεν το πί­στευα. Της είχα πει «Να δεις που θα με κα­τηγορούν πάλι ότι λέω κάτι κατώτερο από αυτό που πρέπει να λέω» και η απάντησή της ήταν «Εδώ δεν φοβάμαι εγώ που γρά­φω τόσα κουλτουριάρικα!». Δεν το θεωρώ φτηνό τραγούδι, όμως. Λέει στα ίσια αυτό που συζητάμε στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό το κομμάτι έχει ρυθμό, είναι απογει­ωτικό και το συνειδητοποίησα όταν έβλε­πα στο Internet ότι το ένωναν με τα κομ­μάτια της Μαντόνα και της Μπρίτνεϊ. Ποιος είπε ότι η Βίσση δεν έχει ξανακάνει χορευ­τική μουσική; Το πρώτο ελληνικό hyper dance κομμάτι ήταν το «Αγάπη Yπερβολι­κή», που το είχαμε ντύσει οπτικά στα Αστέ­ρια και στο βιντεοκλίπ.

Νιώθεις περίεργα πλέον όταν λες τραγού­δια του Καρβέλα;
Καθόλου. Είναι μια περίοδος που πρέπει να περάσει. Εντάξει. Διαφωνήσαμε σε κάτι, δεν νομίζω ότι υπάρχει μίσος με τον Νίκο. Μόνο αγάπη υπάρχει και οι καλύτερες σκέ­ψεις. Αν δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι τη δεδομένη χρονική στιγμή, θα είμαστε σί­γουρα στο μέλλον. Είμαι σίγουρη. Απλά δεν είναι τώρα αυτή η στιγμή.

Είσαι πιο ευτυχισμένη στην Αμερική;
Παντού είμαι καλά. Τώρα που γύρισα, έχοντας ξεκουράσει τον εαυτό μου και εί­μαι έτοιμη για δράση, έχω παρά πολύ κέφι να το κάνω. Είδα πόσο καλό μου έκανε η απόσταση. Ήμουν στην Αμερική και ζού­σα μια κανονική ζωή. Εκεί γύρισα και το κλιπ του τραγουδιού «Αλήτισσα ψυχή» που θα βγει το χειμώνα, σε μια υπέροχη τοποθεσία στην έρημο.

Βλέποντας τις φωτογραφίες σου με τους stars του Hollywood από το πασχαλινό γλέντι του προέδρου της Fox, Τζιμ Γιαν­νόπουλος, είναι ίσως λογικό να νομίζει ο κόσμος ότι ζεις κι εσύ σαν αυτούς.
Καταρχάς εγώ δεν μένω στο Beverly Hills. Δεν ανήκω σε αυτό τον κύκλο. Αυτοί οι άνθρωποι εκείνη την ημέρα δεν βρίσκο­νταν εκεί ως stars. Ο Τομ Χανκς και η Ρίτα Γουίλσον ήρθαν εκεί με τις σαγιονάρες τους και χόρευαν χασάπικο, είναι πολύ απλοί άνθρωποι και οι δύο. Ο Τομ Χανκς, μά­λιστα, με παρουσίασε με τον πιο απίστευτο τρόπο. Κάποια στιγμή πήγε η Ρίτα και του ψιθύρισε κάτι στο αφτί. «Θα με βάλουν να τραγουδήσω» σκέφτηκα. Αρχίζει να λέει «Πού είναι η Άννα; Στη Ρόδο; Στην Κέρκυ­ρα; Στη Θεσσαλονίκη; Όχι. Είναι στον Τζιμ Γιαννόπουλος!». Ήξερε όλες τις πόλεις της Ελλάδας. Αγαπάει πάρα πολύ τη γυναίκα του και στηρίζει πολύ την Ελλάδα. Τους είχα γνωρίσει τη Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία, όπου εκείνος μάλιστα κουβα­λούσε και τον Επιτάφιο. Με φωνάζει λοιπόν ο Τομ Χανκς να τραγουδήσω. «Ωραία» τους λέω εγώ. «Φτάνουν τώρα τα αμερικανικά μπλουζ, τώρα θα τραγουδήσουμε κανονι­κά». Και τους είπα τρία ρεμπέτικα. Τη «Φρα­γκοσυριανή», ένα τραγούδι του Καζαντζίδη και τα «Ματόκλαδά σου λάμπουν» που τους ξεσήκωσαν κυριολεκτικά. Μετά η Ρίτα ήθε­λε να τραγουδήσει κι εκείνη το «Μια παρέν­θεση» και τη βοήθησα. Μετά ήρθε και η Μα­ρία Μενούνος και μου λέει ότι θέλει να πει ένα τραγούδι μου, το «Ερωτευμενάκι». Αυτά δεν είναι ψεύτικες γκλαμουριές. Ήταν ένα κανονικό ελληνικό Πάσχα, με αρνιά στην αυλή. Απλά ήταν εκεί κάποιοι άνθρωποι όπως η Μελίνα Κανακαρίδες και ο Μά­ικλ Τσίκλις, ο οποίος έπαιζε ταραμπούκα. Ο Τζον Στάμος έπαιζε ντραμς και κάποια στιγμή πήγε να παίξει ζεϊμπέκικο. «Δεν ξέ­ρεις να παίζεις» του λέω και τον κατέβα­σα κάτω για να πάρει τη θέση του ο Τάκης Κουβατσέας! Δεν ζω χολιγουντιανές πολυ­τέλειες, δεν είμαι τέτοιο άτομο. Μπορεί να με καλέσουν κάπου και να πάω, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου και πρέπει να γνωρί­σω κάποιους ανθρώπους. Ζω πάρα πολύ απλά, ξυπνάω πρωί, πάω στο γυμναστή­ριο και ετοιμάζω εδώ και δύο μήνες το ελ­ληνικό μου show εκεί με τη Χριστίνα Κρό­κος και το χορογράφο Jermain Brown, ένα έγχρωμο παιδί που έχει συνεργαστεί με τη Λιόνα Λιούις, τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και την Κριστίνα Αγκιλέρα. Είναι ένα παιδί προ­σγειωμένο και μου αρέσει η δουλειά του, γιατί συνδυάζει το hip-hop με το ethnic και το sexy. Έχει ήδη μάθει κάποια τραγούδια μου απέξω.

Θυμάμαι μια ατάκα που μου είχε πει κάποτε για σένα η Χριστίνα Πολίτη: «Αυτή η γυναίκα δεν τραγουδάει για τα χρήματα, αλλά γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό».
(γελάει) Είναι αλήθεια αυτό. Όντως δεν το κάνω για τα χρήματα ούτε βέβαια έχω λύσει το οικονομικό μου, γιατί δεν ξέρω να κρα­τάω λεφτά ούτε έχω επενδυτικό μυαλό. Έχω κερδίσει πολλά χρήματα μέσα από τη δου­λειά που έχω κάνει και έχω ξοδέψει επίσης πολλά, γιατί μου αρέσει να ζω. Δεν αγορά­ζω αεροπλάνα, αλλά μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω. Είμαι πολίτης του κόσμου, αλλά πιστεύω ότι το προσωπικό μας χρώμα το δίνει η πατρίδα μας. Εγώ γεννήθηκα στην Κύπρο και μεγάλωσα στην Ελλάδα. Έχω δύο δυνατές πατρίδες, τόπους με μεγάλο πάθος στη μουσική, στην κουλτούρα αλλά και στον έρωτα και στα αισθήματα. Όταν εί­μαι στο Λος Άντζελες, είμαι πολύ περήφανη που συστήνομαι ως Ελληνίδα. Τους μιλάω για την Ελλάδα και ενθουσιάζονται, έχω καλέσει και πολλούς στο Ηρώδειο.

Περισσότερα στο Down Town που κυκλοφορεί.

yupi.gr