"TV Εθνος" - Συνέντευξη της ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ

Παρά την κρίση στην ψυχαγωγία, γεμίζει ασφυκτικά τα μαγαζιά όπου εμφανίζεται, μονοπωλώντας τη νυχτερινή διασκέδαση. Η πραγματική δικαίωση έρχεται, όμως, με τη φετινή επιτυχία των «Δαιμόνων», που λίγοι πίστευαν ότι θα μπορούσαν να προσελκύσουν κόσμο αυτές τις δύσκολες μέρες. Η ίδια, ειλικρινής και καθόλου «απόλυτη», μιλά για την παρεξηγημένη δημόσια εικόνα της, τις αδύναμες στιγμές της και τα λάθη της.

Πόσο διαφορετικά βίωσες τους «Δαίμονες» του σήμερα απ' ό,τι του 1991;...

Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα, ήταν κάτι πρωτόγνωρο και πειραματικό τότε η ροκ όπερα. Ούτε ξέραμε ακριβώς να εξηγήσουμε στο κοινό τι πηγαίναμε να κάνουμε. Ηταν τόσο χαώδης αλλά και δημιουργική εκείνη η περίοδος, που δεν χάρηκα την τότε επιτυχία. Σήμερα, αντίθετα, βιώνω όλη την ικανοποίηση και της προετοιμασίας αλλά και του αποτελέσματος. Από τις πρόβες ήδη ένιωθα τέτοιο ενθουσιασμό και τέτοια τύχη να κάνω μια πραγματικά ομαδική δουλειά, όπου δεν είμαι «η Βίσση» αλλά μέρος ενός συνολικού εγχειρήματος, που στήσαμε όλοι με πολλή όρεξη και σεβασμό στις οδηγίες του Κακλέα, ο οποίος έδωσε νέα πνοή στο έργο. Είναι δικαίωση για μένα να βλέπω ένα «Παλλάς» όρθιο στο τέλος και γεμάτο όλες τις μέρες.
Δεν είναι μεγαλύτερη δικαίωση αυτό από μια νυχτο-επιτυχία;
Η νύχτα είναι ένα πάρτι, μια χύμα κατάσταση. Βεβαίως και πρέπει να είσαι καλός για να προσελκύσεις κόσμο, αλλά σαφώς είναι πιο εύκολο μέσα στη γενική ατμόσφαιρα κεφιού και μέθης να «κοροϊδέψεις». Είναι ελαφριά τα κίνητρα άρα και η προσέγγιση. Στο θέατρο, πάλι, είσαι πλήρως εκτεθειμένος. Το συγκεκριμένο, μάλιστα, είναι ένα έργο που απαιτεί αδρεναλίνη στα ύψη, ουρλιαχτά, extreme χρήση φωνής. Εκεί είσαι εσύ και το κοινό, και κανείς δεν σου χαρίζει τίποτα.
Ανέβασες κάτι τόσο πολυδάπανο σε δύσκολους καιρούς. Ησουν τόσο σίγουρη;
Οχι, σίγουρη δεν ήμουν. Ηξερα απλώς ότι πολύς κόσμος ήθελε να το ξαναδεί. Πόνταρα στο γεγονός ότι, ακριβώς επειδή ζούμε μέρες κρίσης, το κοινό θα ήθελε να δει κάτι προσεγμένο, ουσιαστικό και φτιαγμένο με σεβασμό. Η κρίση, ξέρεις, με προκαλεί στο να κάνω πράγματα που θα πιστεύω ότι έχουν αξία και όχι ευκολίες της στιγμής. Για τους «Δαίμονες» το πίστεψα και τελικά επιβεβαιώθηκα.
Πλασάρεσαι από τα media ως θεά, Απόλυτη, σούπερ σταρ. Εχεις σκεφτεί ποτέ ότι στον κόσμο ίσως προκαλεί και ενόχληση η τόση θεοποίησή σου;
Χαίρομαι που το λες. Ειλικρινά ενοχλούμαι με τον τρόπο που βλέπω ότι παρουσιάζομαι πολλές φορές. Φυσικά και το διασκεδάζω και εννοείται ότι χαίρομαι με το να ακούσω ένα, έστω υπερβολικό, κομπλιμέντο. Δεν είμαι κομπλεξική, αντιλαμβάνομαι ότι εμπεριέχει και μια χιουμοριστική προσέγγιση το «θεά», ας πούμε. Από εκεί και πέρα, ποτέ δεν ήμουν τόσο ματαιόδοξη, ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά αυτές τις κολακείες. Εγώ πάντα ανησυχώ αν είμαι καλή σε αυτό που έχει μάθει ο κόσμος να ζητά από μένα: Τη φωνή μου, την ερμηνεία μου. Με ενοχλούν κυρίως αυτές οι περιγραφές για τα επώνυμα πρόσωπα που γίνονται σε πολλά εβδομαδιαία περιοδικά. Μπαίνουν φωτό μας από κάποια έξοδο και τα σχόλια είναι συνήθως τόσο κιτς και εκτός πραγματικότητας, που κατανοώ πόσο μπορεί να ενοχλούν έναν αναγνώστη, ειδικά την εποχή που ζούμε.
Γίνεσαι σύντομα γιαγιά. Ετοιμάσου για νέα φωτορομάντζα...
Ναι. H Σοφία τώρα περιμένει παιδί. Χαίρομαι που ο κόσμος το χαίρεται και ξέρω ότι είναι μια είδηση που θα αναπαραχθεί. Αλλά ας μην γίνει και σίριαλ.
Ας κρατιούνται κάποια όρια για να μη φθηναίνει έτσι κάθε κατάσταση, ειδικά τόσο προσωπική. Είμαι πανευτυχής πάντως, δεν έχω κανένα ταμπού με το να γίνω γιαγιά, έστω και αν με τη Σοφία κάνω πλάκα και της λέω «περιμένω τον γιο μου» και εκείνη μου λέει «εγγονός σου είναι, όχι γιός σου»! Ερχεται ένας νέος Νίκος στην οικογένεια, δεν είχα αγόρι παιδί και είμαι πανευτυχής.
Πώς ήταν η περίοδος που «τα σπάσατε» με τον Νίκο;
Ηταν μια περίεργη περίοδος για μένα. Οταν παρεξηγηθήκαμε για δύο χρόνια, «πείσμωσα» και έκανα ό,τι καλύτερο μόνη μου σε ένα άλμπουμ για πρώτη φορά. Δεν το έκανα όμως ποτέ με το σκεπτικό να κάνω κάτι καλύτερο από όσα είχαμε μαζί, απλώς ήθελα να καταφέρω κάτι που να έχει μια αξιοπρέπεια. Οταν όμως ακούω πως ήταν η καλύτερή μου δουλειά διαφωνώ κάθετα. Πιστεύω ότι απλώς ο κόσμος με στήριξε, χειροκρότησε την προσπάθειά μου χωρίς τον Νίκο σε μια εύθραυστη στιγμή μου.
Η δημοσιότητα σου δυσκόλεψε την προσωπική ζωή;
Αρκετά. Σε κάποια θέματα νιώθεις ότι ο κόσμος σου χαρίζεται και σε ξεχωρίζει, η αγάπη που δέχεσαι από τον κόσμο είναι πολύ όμορφη. Νιώθεις ενδεχομένως ότι για κάποιους αποτελείς κάτι σαν πρότυπο και αυτό είναι πολύ τιμητικό. Αλλά υπάρχει και ένας τομέας που με δυσκολεύει, η επαφή μου με το αντίθετο φύλο, οι στιγμές που σαν άνθρωπος θέλω να φλερτάρω. Εκεί έχω δυσκολευτεί πολύ, μπορώ να σου πω.
Οι περισσότεροι μάλλον θα νομίζουν το αντίθετο...
Ε, λοιπόν πέφτουν τελείως έξω. Δεν είναι εύκολη ιστορία η «φυσιολογικότητα» στις προσωπικές σχέσεις ενός διάσημου ανθρώπου.
Φοβάσαι τις πραγματικές προθέσεις τους;
Οχι, πίστεψέ με, έχω μάθει πλέον να το αναγνωρίζω με τη μία αυτό. Δεν ασχολιόμουν ούτε 5 λεπτά με κάποιον που με γλύφει και με περιφέρει σαν θέαμα. Η δυσκολία είναι στο κατά πόσο εκείνος μπορεί να σταθεί άνετα μέσα σε όλο αυτό που περιβάλλει έναν επώνυμο άνθρωπο. Θέλει πολλά κότσια να καταφέρεις να είσαι αρμονικά με έναν τέτοιο άνθρωπο. Η δημοσιότητα είναι μεγάλο μπλοκάρισμα τελικά σε αυτόν τον τομέα.
Εχουν ειπωθεί τα πάντα για σένα και τον Νίκο, μέχρι και ότι είστε... σατανιστές. Πώς το βιώνεις αυτό;
Μόνο με υψηλή αίσθηση χιούμορ μπορείς να αντεπεξέλθεις. Είμαι πλέον πολύ πιο φιλοσοφημένη. Παλιότερα δεν σου κρύβω ότι φούντωνα αν διάβαζα ή άκουγα χοντράδες. Η αλήθεια είναι ότι τελευταία δεν μου γράφουν πολλές κακίες. Μήπως να ανησυχήσω; (γέλια)
Με την τηλεόραση τι σχέση έχεις;
Εχω γίνει πιο αυστηρή. Δεν κάθομαι μπροστά στην TV απλώς για να ξεχαστώ ή να γελάσω. Ούτως ή άλλως τίποτα από αυτά που βλέπουμε δεν προκαλεί πραγματικό γέλιο, αλλά θλίψη. Βλέπω ας πούμε την υπέροχη σειρά «Downton Αbbey», βλέπω τένις και αθλητικά κανάλια...
Μετά την περιπετειώδη ιστορία του σόου σου έχεις αποκλείσει την επιστροφή σου στην τηλεόραση;
Εκτός αν είχε να κάνει με κάτι πραγματικά στα μέτρα μου κι όχι απλώς με ένα προϊόν για να κάνω και τηλεόραση. Υπάρχει μια πρόταση για κάτι αρκετά εναλλακτικό, αλλά δεν είναι ακόμη τίποτα ανακοινώσιμο.
Επειτα από τόσες επιτυχίες και εμπειρίες για τι έχεις πραγματικά μετανοιώσει;
Ημουν πολύ υστερική με το φαγητό και τα κιλά. Το αρνήθηκα, με κακομεταχειρίστηκα. Πίστευα ότι το να φοράω 24 νούμερο παντελόνι ήταν κάτι σημαντικό. Οταν έκανα, βέβαια, εμφανίσεις όπου φαινόντουσαν οι σέξι κοιλιακοί μπορεί να υπερηφανευόμουν, αλλά τους πλήρωσα ακριβά τελικά γιατί τους απέκτησα βίαια και υστερικά. Τώρα είμαι πιο χαλαρή και νιώθω πολύ πιο όμορφα.
Καθαρά επαγγελματικά;
Μετανιώνω για μερικές συνεργασίες μου γιατί στην πορεία κατάλαβα ότι δεν ταιριάζαμε. Τα τραγούδια, το κοινό, οι απόψεις οι καλλιτεχνικές. Είναι μεγάλη καταπίεση να είσαι κάθε βράδυ σε μια κατάσταση που δεν σε φτιάχνει. Ποτέ δεν έκανα τη δουλειά αυτήν με το σκεπτικό του μεροκάματου. Κάθε βράδυ τα δίνω όλα σαν να είναι η τελευταία φορά, ξεριζώνω μανιασμένα και την τελευταία χορδή μου μέχρι ό,τι ώρα πάει. Οταν όμως κάνεις λάθος επιλογή και συνειδητοποιείς ότι τα κίνητρά σου δεν ήταν τελικά αγνά καλλιτεχνικά, εκεί λες «καλά να πάθω». Ολοι έχουμε δουλέψει κάποιες φορές με γνώμονα τα χρήματα, αλλά τις λίγες φορές που φέρθηκα επιπόλαια στις επιλογές το πλήρωσα. Και μου υποσχέθηκα να μην το ξανακάνω ποτέ!

Παράταση
Λόγω της ιδιαίτερα αυξημένης προσέλευσης του κοινού, οι παραστάσεις των «Δαιμόνων» συνεχίζονται από Τετάρτη έως Κυριακή μέχρι και τέλη Μαΐου στο θέατρο Παλλάς.
ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ