REX - Νύχτα next generation - athinorama.gr

Πίστα ή σόου; Συναυλία ή μπουζούκια; Το «Δώδεκα» φτιάχνει κατηγορία από μόνο του στη νύχτα, καθώς η Άννα Βίσση απογειώνει το κοινό στο πιο ξέφρενο πάρτι της φετινής σεζόν.
Το κείμενο για τη βραδιά στο «Rex» θα μπορούσε να είναι μόνο πέντε­ λέξεις: «Η Άννα Βίσση είναι θεά!» Αλλά αυτός ο στερεότυπος χαρακτηρισμός ανήκει σε ένα lifestyle παρελθόν του οποίου τα σύμβολα επιβεβαιώνονταν και ανακυκλώνονταν ως μυθολογία στην τηλεόραση και στον ανθηρό εξειδικευμένο Τύπο, ανεξάρτητα από την πραγματική συνεισφορά στην ποπ κουλτούρα και χωρίς κριτική διάθεση. Τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει κι επιβάλλουν τον επαναπροσδιορισμό τους ανάλογα με την αντοχή τους και τους παράγοντες που την ενισχύουν...

Και αυτή η επαναδιαπραγμάτευση ξεκινά από το Twitter, εκεί όπου η έκφραση δεν φιλτράρεται από οποιουδήποτε τύπου μεσάζοντες. Αν παρακολουθή­σετε τα βράδια της Παρασκευής­ και του Σαββάτου το timeline και τα ασυγκράτητα mentions στην @annavissilive, τα συνθήματα και οι «απόλυτοι» χαρακτηρισμοί δίνουν και παίρνουν. Το «Δώδεκα» πρέπει να είναι το μοναδικό φετινό πρόγραμμα/σόου/πάρτι (και οι τρεις λέξεις ανταποκρίνονται στο concept και αξιολογούνται με άριστα εκ του αποτελέσματος) που προκαλεί τόσο μεγάλο τουιτο-ενθουσιασμό. Είναι απορίας άξιον πότε προλαβαίνει ο κόσμος να πληκτρολογήσει, αφού σηκώνεται (για την ακρίβεια ξεσηκώνεται) από τη θέση του μόλις η Άννα περάσει από το σύνθημα στο παρασύνθημα – όπου σύνθημα το «Δώδεκα» με ενορχήστρωση το «Secret» της Madonna και παρασύνθημα το πέταγμα της μελαχρινής περούκας που φοράει όταν ερμηνεύει το «Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή», εις ανάμνησιν της εμφάνισής της στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Αυτά τα δύο τραγουδιστικά στίγματα συνοψίζουν τη σιγουριά ενός προγράμματος που ουσιαστικά αποτελεί ένα one-woman-show διάρκειας πέντε ωρών και βάλε.

Η Άννα μετράει σχεδόν τέσσερις δεκαετίες καριέρας, στην οποία έχει απορροφήσει επιρροές, εννο­είται πως έχει αντιγράψει, έχει επαναπροσδιορίσει την εικόνα της άπειρες φορές, έχει ζήσει ups και downs και όλα αυτά της δίνουν το δικαίωμα εν έτει 2012 να τραγουδάει τη μία στιγμή το «Αγάπη από νάιλον» και την άλλη Adele. Χωρίς support. Γιατί ούτε οι ντισκομπάλες, οι καμπάνες, οι τυμπανοκρουσίες, τα λέιζερ και οι κλαμπίζοντες φωτισμοί της Ελευθερίας Ντεκώ ούτε η Μαίρη Λίντα ή οι Wedding Singers αποτελούν support με τη συνηθισμένη έννοια της λέξης. Είναι αναπόσπαστα στοιχεία ενός πάρτι στο οποίο το «Περασμένες μου αγάπες» και το «Λαός και Κολωνάκι» (η Λίντα τα λέει με αειθαλή χάρη) συνυπάρχουν με τις hard rock διασκευές των Wedding Singers σε ’80s κομμάτια και rave anthems. Support επαρκέστατο, ωστόσο, μπορούν να θεωρηθούν το concept και η καλλιτεχνική­ επιμέλεια της Μυρτώς Κοντοβά, η οποία προέρχεται από μια γενιά που έζησε απενοχοποιημένα το mix & match της διασκέδασης και ξέρει πώς να περάσει στην επόμενη εποχή αυτό που κατά γενίκευση αποκαλούμε «μπουζούκια». Ακριβώς όπως μου ψιθύρισε ένας συνάδελφος: «This is the end of bouzoukia as we know it»! Έχουμε και λέμε λοιπόν: στην παρέα υπήρχε ένας φίλος που δηλωμένα δεν του αρέσουν τα τραγούδια της Άννας, αλλά δεν κάθισε ούτε στιγμή κάτω από το χορό. ένας άλλος που διδάσκει κλασική μουσική και δεν σταμάτησε να βιντεοσκοπεί με το κινητό του. και οι υπόλοιποι που ήξεραν όλους τους στίχους απέξω κι ενθουσιάστηκαν με την «Κυψέλη», τα «ροκάκια» (αυτά που λέει η Άννα ανηφορίζοντας στο δεύτερο εξώστη) και το πιο ακουστικό και σπαραξικάρδιο κλείσιμο του προγράμματος συνοδεία πιάνου. Επειδή δεν θα αντισταθείτε στο ανατολικοπρεπές σερί «Αντίδοτο»/«Τραύμα»/«I put a spell on you» (στη βερσιόν της Natacha Atlas)/«Έρωτα ή πόλεμο» κι επειδή θα σας συνεπάρει ο «Δρόμος», ψάξτε οπωσδήποτε κάποιο συνώνυμο του «θεά», γιατί θα το χρειαστείτε.

Πανεπιστημίου 48, 2103814591, 2103823269.


athinorama.gr