Άννα στο Psychologies! [Μάιος 2012]

Το τεύχος Μαΐου του περιοδικού PSYCHOLOGIES κυκλοφορεί αύριο, Πέμπτη, με εξώφυλλο την Άννα Βίσση.


Εκεί η γνωστή τραγουδίστρια μιλάει για τον Νίκο Καρβέλα, την ψυχοθεραπεία, την κόρη της, την οικονομική κρίση, τη σχέση της με το χρόνο, αλλά και το φαινόμενο του γιαουρτώματος των πολιτικών και των καλλιτεχνών.

Για την ψυχοθεραπεία: «Έχω πάει σε ειδικό στη Νέα Υόρκη, περισσότερο για να με ακούσω εγώ να μιλάω στον εαυτό μου και σε έναν άγνωστο άνθρωπο. Η αδρεναλίνη, το χειροκρότημα, όλο αυτό είναι λίγο παραισθησιογόνο. Ένας άνθρωπος που δεν ξέρει τίποτα για σένα, όπως ο ψυχολόγος, σε επαναφέρει και εγώ ήθελα να ξεφύγω από το ντοπάρισμα. Ήθελα να δω πώς είμαι, όχι ποια είμαι - γιατί αυτό δεν το απαντάει ποτέ κανείς για εσένα, ούτε εσύ ο ίδιος ίσως. Είχε ενδιαφέρον όλο αυτό, γιατί με τα ερωτήματα που σου θέτει ακούς τον εαυτό σου, τις απαντήσεις σου, τις σκέψεις σου».
...
Για το τι ψάχνει πλέον από έναν άνδρα (και γιατί δυσκολεύεται να το βρει): «Περιμένω ίσως έναν άντρα που να με ψάχνει πιο πολύ αυτός παρά να τον ψάχνω εγώ. Εγωιστικό αυτό που είπα τώρα αλλά... Δεν είναι εύκολη η μετάβασή μου από αυτό που ζω στη δουλειά μου στην ιδιωτικότητά μου, γιατί εκείνος ο άντρας με τον οποίον θα συγχρωτιστώ έχει και την εικόνα που βλέπει στη σκηνή και ήδη έχει μπει στη διαδικασία τού να σκεφτεί πώς θα με πλησιάσει. Έπειτα μου αρέσουν οι πιο σκοτεινοί τύποι. Μου αρέσει το ανδρικό μυαλό που θέλει να ψαχτεί και οι άντρες που ποντάρουν στο τι κουβαλάει αυτό το μυαλό παρά να γευτούν μια γυναίκα που τους άρεσε».
Για το πολυσυζητημένο rockumentary: «Ένιωσα ότι είχε έρθει η στιγμή να πάω ένα βήμα παραπέρα. Ένιωθα ότι ο καθένας έλεγε το κοντό του και το μακρύ του για μένα. Και λες «μια στιγμή, πώς με βάζεις στο στόμα σου και λες τι μου αρέσει, πώς είμαι και πόσα σπίτια έχω;». Είχα ανάγκη να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα».
Για τα γιαούρτια στους πολιτικούς και στις συναυλίες του Γιώργου Νταλάρα: «Υπάρχει αιτία, υπάρχει κάποιος λόγος, αλλά δεν ξέρω αν θα διάλεγα αυτόν τον τρόπο. Όμως δεν μπορώ να καταδικάσω κανενός την οργή και το τι τον έκανε να φτάσει μέχρι εκεί. Θέλω να καταλάβω γιατί έχει φτάσει κάποιος στο σημείο να πετάξει ένα γιαούρτι. Για τον Γιώργο Νταλάρα δεν μπορώ να σας απαντήσω και ξέρετε γιατί; Γιατί δεν τρέφω καλά συναισθήματα για τον Γιώργο Νταλάρα. Σε προσωπικό επίπεδο, όχι σε καλλιτεχνικό. Τον σέβομαι σαν καλλιτέχνη, αλλά έχω μια προσωπική αντιπάθεια που δεν φοβάμαι να την πω – να, την λέω σε σας τώρα για πρώτη φορά- που δεν είμαι αντικειμενική. Συγνώμη».
Για την ηλικία της: «Έχω θεματάκια σε επιτρεπτό όριο, όχι θέμα. Πρέπει να μάθουμε όλες ότι μεγαλώνουμε, πώς θα γίνει; Και ότι δεν μεγαλώνουμε απλά. Πρέπει να μάθουμε ότι θα πεθάνουμε μια μέρα. Αυτό είναι πιο μεγάλο από τα γηρατειά. Τουλάχιστον μεγαλώνοντας μαθαίνεις να βρίσκεις πράγματα που σε κάνουν αντίστοιχα όμορφη, αντίστοιχα ευτυχισμένη...Εντάξει, δεν μπορώ να πεθυμήσω αυτά που έκανα στα 18 μου... Κουράζομαι και μόνο που τα σκέφτομαι».