Δαίμονες - «Με κατατρέχουν, μ’ εξουσιάζουν…» - adartes107.gr

Με κατατρέχουν, μ’ εξουσιάζουν…», η γνωστή μελωδία των «δαιμόνων» ήχησε διαπεραστικά κι αμέσως επικράτησε νεκρική σιγή στο κατάμεστο θέατρο. Ένα καθηλωτικό ταξίδι για τους θεατές είχε ήδη ξεκινήσει. Στο πρώτο μεταφυσικό χρονικό επίπεδο η μάγισσα (Εβελίνα Παπούλια) κόβει πρώτη το νήμα, εμφανίζεται στη σκηνή πλαισιωμένη από πλήθος εξαίρετων ηθοποιών, και κυριολεκτικά «μαγεύει» το θέατρο, το οποίο αφοπλίζεται και εγκαρδίως την καταχειροκροτεί. Έχει κυριευτεί από σατανικά ένστικτα, τελεί επί σκηνής μια μακάβρια ιεροτελεστία και θυσιάζει στον Άρχοντα του Σκότους ένα παρθένο, άσπιλο κορίτσι. Επικρατεί μια κατάσταση ξέφρενου παροξυσμού και παραφροσύνης... Ξαφνικά, εμφανίζεται ο Ιερός Εξεταστής (Νικόλαος Καραγκιαούρης), με συνοδεία στρατιωτών, συλλαμβάνει τη μάγισσα και διατάζει να οδηγηθεί στην πυρά. Την τελική απόφαση, όμως, για την καύση πρέπει να πάρει η Βασίλισσα (Άννα Βίσση). Μετά από πιέσεις, η Βασίλισσα δίνει την άδεια της. Προτού όμως η μάγισσα πεθάνει, γυρνά απειλητική στη Βασίλισσα και με σπαρακτική φωνή της λέει: «Όσο για σένα, να το θυμηθείς. Κάποια άλλη στιγμή, σε μιαν άλλη ζωή, θα τα ξαναπούμε. Σε μια άλλη ζωή θα βρεθούμε, εγώ κι εσύ».
Στο δεύτερο χρονικό επίπεδο, μετακινούμαστε στην Νέα Υόρκη του 21^ου αιώνα. Εκεί, ένας σύγχρονος θίασος κάνει πρόβα ένα σαιξπηρικό έργο σ’ ένα μικρό θεατράκι Off-Broadway. Εκεί η Ροζάννα (Άννα Βίσση) είναι η πρωταγωνίστρια του έργου, και η Λόα (Εβελίνα Παπούλια) είναι ένα από τα μέλη του θιάσου. Τα δύο κορίτσια δεν γνωρίζουν οτιδήποτε για την προηγούμενή τους ύπαρξη. Η Λόα είχε δεσμό με τον Ντάνιελ (Παναγιώτη Πετράκη), τον σκηνοθέτη του έργου. Αυτός είναι τώρα ερωτευμένος με την Ροζάννα. Η Λόα προσπαθεί να ξανακερδίσει τον Ντάνιελ, αποτυγχάνει και μέσα στην απόγνωσή της, μπλέκεται με μια ομάδα Βουντού. Το συνταρακτικό τέλος, αξίζει να το δείτε από κοντά!
Οι «Δαίμονες», η ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα, επέστρεψαν στο Παλλάς, 22 χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση, και ξαναγράφουν ιστορία. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή και μεγαλοπρεπή υπερπαραγωγή, της οποίας οι υψηλές προδιαγραφές – στο σύνολο τους – δεν θυμίζουν σε τίποτα καμία ελληνική παραγωγή.  Η σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα σε κάνει να διερωτάσαι για το πώς κατάφερε να στήσει ένα τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο. Η σκηνή της καύσης, για παράδειγμα, διενεργείται με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, που σε κάνει να νομίζεις ότι την καίνε πραγματικά. Με το flying effect βλέπεις μια Άννα Βίσση να πετάει μπροστά στα μάτια σου, χωρίς να κρατιέται από κάπου. Τα σκηνικά του Μανόλη Παντελιδάκη είναι εξαιρετικά. Δε θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερες επιλογές. Το ίδιο ισχύει και για τα κοστούμια της Ντένης Βαχλιώτη.

Ο Νικόλας Καραγκιαούρης, με το επιβλητικό του παράστημα – ύψος 2.05 –και την εκπληκτική του φωνή, προκαλεί απίστευτο δέος. Ένας βαρύτονος, με τις καταβολές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, πήρε τον ρόλο μετά από ακρόαση και από κάθε άποψη αποτελεί ελπίδα για την συνέχιση αυτού του μουσικού είδους στη χώρα μας. Η Εβελίνα Παπούλια, ηθοποιός, τραγουδίστρια και δασκάλα χορού, πήρε επίσης το ρόλο της μετά από συνεχείς ακροάσεις. Η ίδια, μετά το πέρας της παράστασης, βγήκε με το κράνος της ανά χείρας, ξεκούραστη και ευδιάθετη. Φωτογραφήθηκε με δεκάδες θαυμαστές, ενώ μίλησε και με τους περισσότερους, δεχόμενη τις φιλοφρονήσεις τους. «Είναι η καλύτερη δουλειά που έχω κάνει στο θέατρο, είμαι πολύ χαρούμενη. Ελπίζω ότι θα πάρουμε παράταση», δήλωσε. Από την άλλη έξοδο της σκηνής ξεπρόβαλε εξαντλημένος ο Παναγιώτης Πετράκης, ο οποίος δήλωσε τα εξής: «παίρνω αγωγή με αντιφλεγμονώδη, καθώς από την κούραση των προβών, εμφανίστηκε ένα παλιό πρόβλημα στον μηνίσκο. Επίσης, έκλεισε η φωνή μου πριν την πρεμιέρα. Στη γενική πρόβα τράκαρα… Τράνταξα τον αυχένα μου. Τι άλλο; Στην πρώτη πρόβα στο Παλλάς, άνοιξε ένα τραμπουκέτο, με τρία μέτρο βάθος, κι αν δεν με έπιαναν, θα… δεν θέλω να σκέφτομαι, τι θα συνέβαινε». Ήταν όλοι εξαιρετικοί στις ερμηνείες τους, όπως και τα νέα, δροσερά πρόσωπα που γέμισαν τη σκηνή με ζωντάνια και χρώμα. Έχουν αγαπήσει πολύ αυτό που κάνουν, κι αυτό φαίνεται. Δίνουν κάθε βράδυ το εκατό τοις εκατό.
Η Άννα Βίσση, πιο ώριμη από ποτέ υποκριτικά και φωνητικά, τα δίνει όλα στη σκηνή, όπως κάνει πάντα. Μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα. Ήταν ολόσωστη φωνητικά και απέδειξε γι’ ακόμη μία φόρα το πόσο επιτυχημένα μπορεί να βγάλει εις πέρας κάθε της εγχείρημα. Εξάλλου, όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, τα χρόνια στην Άννα είναι σαν τα καράτια σε διαμάντι. Όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα! Ο Νίκος Καρβέλας, έχει αποποιηθεί κάθε είδους κοινωνική σύμβαση, είναι κατεξοχήν αντισυμβατικός. Μπορεί τη μία μέρα να κάνει την απόλυτη επιτυχία και την επόμενη να κάνει κάτι λιγότερο ποιοτικό, για την πλάκα του. Στο πλευρό της Άννας, σε κάθε παράσταση!
Είναι μια υπερπαραγωγή, με πάρα πολλές εκπλήξεις, που αξίζει να δει κανείς. Οι περισσότεροι θεατές, αν όχι όλοι, έμειναν αποσβολωμένοι, από την αρχή έως το τέλος. Δεν είναι τυχαίο ότι για κάποιους έχει γίνει στέκι. Συμβουλή: κλείστε αρκετό καιρό νωρίτερα τα εισιτήρια και εκμεταλλευτείτε τις προσφορές που κυκλοφορούν!
Πάνος Τζερεμές