Πολλοί είναι εκείνοι που ξαφνιάστηκαν με τη φετινή σας συνεργασία. Τι
ήταν εκείνο που σας έκανε να συνυπάρξετε για μια μουσικοθεατρική
παράσταση και όχι για ένα πρόγραμμα από αυτά στα οποία σας είχαμε
απολαύσει σε προηγούμενα χρόνια;
Αντώνης: Στο «Pantheon Theater» παρουσιάζουμε, με την αγαπημένη μου Άννα Βίσση, μια μουσικοθεατρική παράσταση που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας, με τίτλο «Ένα ή κανένα». Πρόκειται για ένα μουσικοθεατρικό υπερθέαμα, με υπέροχα σκηνικά από τον Μανόλη Παντελιδάκη και ιδιαίτερα κοστούμια, με την υπογραφή του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη. Φέτος, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Τολμάμε, η Άννα, εγώ αλλά και ο επιχειρηματίας, να προτείνουμε ένα διαφορετικό είδος διασκέδασης, σε ένα χώρο πλήρως ανακαινισμένο που πλέον λειτουργεί σαν θέατρο. Ο χώρος του θεάτρου δεν επιτρέπει το κάπνισμα ή τα ποτά, εκτός από τις εξαιρέσεις μερικών τραπεζιών στις ειδικά διαμορφωμένες σουίτες - στις οποίες το κάπνισμα εξακολουθεί να μην επιτρέπεται. Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος είναι ότι θα συνεχίσει να διασκεδάζει με τραγούδια μας που έχει αγαπήσει, σε ένα περιβάλλον πιο «καθαρό»...
Άννα: Είμαι, και ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης, υπέρ της αλλαγής και της εξέλιξης. Επίσης, δεν μ’ αρέσει να επαναλαμβάνομαι και να κρύβομαι πίσω από το φαινομενικά «ασφαλές». Έχω δε κάνει αρκετά και διαφορετικά πράγματα στο παρελθόν, όπως συναυλίες, θέατρα rock όπερες, musicals και εμφανίσεις σε χώρους τους οποίους ο κόσμος συνηθίζει να ονομάζει απλά «μπουζούκια» που, τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση, θεωρώ πως δεν ήταν έτσι. Γιατί πάντα ένωνα το θέαμα μαζί με τη διασκέδαση και ο ήχος του μπουζουκιού ήταν συμπληρωματικός.
Το μόνο σίγουρα απάνθρωπο ήταν το ανελέητο ωράριο. Δεν μπορώ να
διανοηθώ πλέον να βγαίνω και να τραγουδάω στη 1 και στις 2 και να
πηγαίνω σπίτι μου στις 6 και 7 το πρωί. Ούτε να αναλώνομαι σε χώρους που
«επιτρέπουν» λουλούδια τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο και που
εκσφενδονίζονται πάνω μου με μανία... Έκανα τον απολογισμό μου και πήρα
τις αποφάσεις μου, αυτή τη φορά με το χέρι στην καρδιά! Το ίδιο πιστεύω
αισθάνεται και το 90% του κοινού που τώρα πια θέλει να βγει μετά τη
δουλειά του, να περάσει όμορφα, να ξεχαστεί, να διασκεδάσει, κάτω από
ωραίες, ανθρώπινες συνθήκες πλέον, και να πάει σπίτι του σχετικά νωρίς.
Λίγο πολύ όλοι αυτοί οι λόγοι -καλλιτεχνικοί κυρίως, αλλά και πρακτικοί-
μας οδήγησαν στο φετινό εγχείρημα που εμάς μας κάνει περήφανους για το
αποτέλεσμά του. Και το κοινό που το παρακολουθεί μέχρι στιγμής είναι
ενθουσιασμένο.
Τι θα δει, λοιπόν, ο κόσμος που θα έρθει να σας παρακολουθήσει φέτος στο «Ένα ή κανένα»;
Άννα: Είναι θα ‘λεγα μια μεγάλη συναυλία του Αντώνη Ρέμου με την Άννα Βίσση, με τα ωραιότερά τους τραγούδια, γεμάτη από υπέροχες εικόνες που δημιουργούν η σκηνοθεσία, τα σκηνικά, οι φωτισμοί, μαζί με την ενέργεια του πολυμελούς θιάσου, μπροστά σε ένα κοινό που κάθεται άνετα, παρακολουθεί, τραγουδάει και στο τέλος σηκώνεται όρθιο και συμμετέχει, έως και χορεύοντας, για να ολοκληρωθεί ένα show που συνεχώς εκτυλίσσεται μπροστά τους σαν μια όμορφη ερωτική ιστορία!
Σας προβλημάτισε η αντίδραση του κοινού σας, σε αυτή τη νέα παράσταση;
Άννα: Πάντα αναλύεις μια αλλαγή που ετοιμάζεσαι να κάνεις αλλά, όταν εσύ είσαι σίγουρος, δεν πρέπει κατ’ εμέ να την αναβάλλεις. Αγαπάω την καθαρότητα που έχει ένας θεατρικός χώρος και πιστεύω πως ένας καλλιτέχνης που αξίζει μπορεί να κάνει τα πάντα!
Αντώνης: Σίγουρα το κοινό που μας αγαπάει και μας στηρίζει τόσα χρόνια, θα περίμενε να μας δει μαζί σε κάτι γνώριμο, περισσότερες ώρες - η παράσταση διαρκεί 3 ώρες και 15 λεπτά. Πιστεύω, όμως, ότι όλα τα πράγματα στη ζωή μας έχουν αλλάξει και συνεχίζουν να αλλάζουν. Θα πρέπει, λοιπόν, κι εμείς να εξελιχθούμε ανάλογα με την εποχή, να διαφοροποιήσουμε αυτό που ονομάζεται διασκέδαση στη νύχτα.
Τι είναι αυτό που θαυμάζεις στην Άννα, Αντώνη;
Χαίρομαι ιδιαίτερα που συναντηθήκαμε φέτος στο «Pantheon Theater» με
την Άννα! Νιώθω ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή αυτή που βρεθήκαμε με την
Άννα - αυτήν ακριβώς τη στιγμή έχουμε πολύ περισσότερα πράγματα που μας
ενώνουν και τίποτα να μας χωρίζει. Τη θαυμάζω και την εκτιμώ ιδιαίτερα
ως καλλιτέχνη! Η Άννα έχει μια δύναμη ψυχής που με εντυπωσιάζει.
Εσύ Άννα;
Τη φωνή του, τις ερμηνείες του και την αγωνιστικότητα του σ’ αυτά που
πιστεύει και θεωρεί σωστά. Συνεργαζόμαστε σαν δυο καλοί φίλοι και
στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, λέγοντας αλήθειες!
Άννα, πριν από λίγες μέρες, στις 20 Δεκεμβρίου, γιόρτασες τα γενέθλιά σου. Πόσο διαφορετικά ήταν τα φετινά σου γενέθλια σε σχέση με προηγούμενες χρονιές;
Τα γιόρτασα με την κόρη μου να με περιμένει με τούρτα και κερί πάνω σε
ένα πιάνο, όταν έκανα γενικές πρόβες, πριν από την πρεμιέρα, και όλο τον
θίασο να μου τραγουδάει. Ήταν έκπληξη και με συγκίνησε αυτή η εικόνα,
αυτή η στιγμή, πάρα πολύ...
Λένε για πολλούς καλλιτέχνες ότι, όσο μεγαλώνουν ηλικιακά, άλλο τόσο
γίνονται πιο αθώοι μέσα τους αλλά και στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη
δουλειά και τη ζωή τους. Συμβαίνει και με σένα το ίδιο, Άννα;
Αν όχι αθώα, νιώθω σίγουρα πολύ πιο ώριμη, ήρεμη και κατασταλαγμένη.
Αντώνη, μέχρι σήμερα δεν σε συνηθίσαμε σε μεγάλη τηλεοπτική έκθεση και, ομολογώ, ότι μας ξάφνιασε ευχάριστα το γεγονός ότι θα είσαι μέλος της κριτικής επιτροπής του «The Voice» στον ΑΝΤ1. Πώς και αποφάσισες κάτι τέτοιο;
Θεωρώ τιμητικό, μετά από τόσα χρόνια στο τραγούδι, να μου δίνεται η
ευκαιρία να μεταφέρω την εμπειρία μου, την πείρα μου, τις γνώσεις μου
και την αγάπη μου για τη μουσική, σε κάποια παιδιά που τους δίνεται μια
πρώτη ή μια δεύτερη ευκαιρία να αναδειχθούν βάσει του ταλέντου που
έχουν. Ο λόγος που πήρα αυτή την απόφαση να συμμετάσχω στο «The Voice»
είναι ο ρόλος αυτός καθεαυτός. Η μεγαλύτερη ανακούφιση για μένα είναι
ότι δεν κρίνω κανένα παιδί, αλλά τα βοηθάω να επιλέξουν σωστά,
προκειμένου να προχωρήσουν ανάλογα.
Αισθάνεσαι μεγαλύτερη ευθύνη, λόγω του ότι θα κρίνεις, κατά κύριο λόγο, νέα παιδιά;
Δεν είμαστε κριτές, είμαστε προπονητές - ο τίτλος μας είναι coach.
Έχουμε ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα και, τολμώ να πω, ότι έχω ήδη στην
ομάδα μου πολύ δυνατές φωνές. Και αυτά τα παιδιά θα τα στηρίξω και θα
σταθώ δίπλα τους!
Άννα, συμφωνείς με τους στίχους του τελευταίου σου τραγουδιού, που έγραψε για σένα ο Νίκος Καρβέλας, που λέει κάπου πως «το νόημα της ζωής βρίσκεται στην καθημερινότητα»;
Ναι, συμφωνώ. Έχω ζήσει τέτοιες καταστάσεις και ξέρω πως ό,τι λέω στο
τραγούδι μέσα, συμβαίνει στη συμβίωση δύο ανθρώπων. Είναι αναπόφευκτο
και, τις περισσότερες φορές, μοιάζει αξεπέραστο. Νομίζω δε πως είναι, σε
μεγάλο ποσοστό, ο λόγος για χωρισμό. Δηλαδή, εκεί που η αγάπη είναι
ίσως ακόμα δυνατή, η καθημερινότητα και η ρουτίνα μπορεί να τη νικήσουν!
Τι καινούριο θα φέρει η δισκογραφική σου επιστροφή με τον Νίκο Καρβέλα και την Panik Gold;
Πιστεύω πολύ ωραία νέα τραγούδια του Νίκου, πάντα με τη δική του εμπνευσμένη υπογραφή!
Αντώνη, αν και είσαι συγκρατημένος στις δηλώσεις σου και σε ό,τι έχει να κάνει με την προσωπική σου ζωή, ήταν για μας πολύ ευχάριστο να ακούμε από την Υβόννη, πριν από λίγες μέρες, ότι είσαι «ο άνθρωπος της ζωής της και τα πάντα για εκείνην». Ισχύουν και στη δική σου περίπτωση τα λόγια της;
Θα ήθελα να πω ότι δεν ήταν και η πιο άνετη στιγμή μου να ακούω την
Υβόννη στην πρώτη της συνέντευξη. Παρόλα αυτά τολμώ να πω ότι ήταν πολύ
αληθινή. Η Υβόννη έχει μια αλήθεια που με μαγεύει! Όταν ο άνθρωπός μου
εκφέρει τόσο δυνατά και αληθινά συναισθήματα προς τα έξω, δεν μπορώ παρά
να κολακεύομαι και να συγκινούμαι. Εγώ είμαι πιο συγκρατημένος, είναι
και η φύση του άντρα τέτοια, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι τα δικά μου
συναισθήματα είναι λιγότερο έντονα.
Το τέλος της χρονιάς θα σε βρει στην Κύπρο, Αντώνη, αφού θα βρίσκεσαι στο νησί μας και θα τραγουδήσεις στο Hilton Park Hotel. Πώς είναι το συναίσθημα;
Την Κύπρο την αγαπώ ιδιαίτερα, το έχω πει πολλές φορές και δεν θα
σταματήσω να το λέω. Έχω πολλούς φίλους και κοινό που με στηρίζει πολλά
χρόνια τώρα. Είμαι σίγουρος ότι θα περάσουμε υπέροχα για άλλη μια φορά
και θα διασκεδάσουμε με τον γνωστό αγαπημένο τρόπο: θα είναι μια μεγάλη
συναυλία στην οποία θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και θα τραγουδήσω τα
τραγούδια μου, αυτά που ο κόσμος έχει αγαπήσει και αγκαλιάσει.
Η προηγούμενη χρονιά, το 2013, τι σου έδωσε και τι σου πήρε, Άννα;
Μου έδωσε τον Νίκο Junior, ο οποίος μου πήρε την καρδιά μου!
Σε σένα, Αντώνη;
Γενικά, τις τελευταίες χρονιές, έχω πάρει πολλά μαθήματα κι έχω δώσει
πολλά λεφτά (γελάει). Ήταν ιδιαίτερα επιμορφωτικές οι τελευταίες χρονιές
για μένα...
Αλήθεια, τι θυμάστε από τις γιορτές των παιδικών σας χρόνων;
Άννα: Ότι ξύπναγα, ειδικά τα Χριστούγεννα, το πρωί, κι έτρεχα τρέμοντας στο δέντρο να δω το δώρο μου. Οικογένεια, εν ολίγοις, και αγάπη, χωρίς πολυτέλειες. Όλοι μαζί μετά, να μοιραζόμαστε ό,τι είχε φτιάξει η μάνα μας, που πάντα ήταν το πιο όμορφο του κόσμου. Αυτό ελπίζω να ζήσω και φέτος μιας και είμαστε, για πρώτη φορά, όλοι μαζί εδώ, με πρωταγωνιστή τον εγγονό μου…
Αντώνης: Οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Έχω να θυμάμαι και πολύ όμορφες και συγκινητικές στιγμές, στιγμές, αλλά και δύσκολες, ιδιαίτερα όταν, επιστρέφοντας από τη Γερμανία όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου, χρειάστηκε να δουλέψω σκληρά και να στηρίξω τη μητέρα μου και την αδελφή μου, ως έφηβος.
Όπως λέει και το τραγούδι σου, πες μου, Άννα, έχεις βρει αυτό που έψαχνες τελικά στη ζωή σου;
Το ‘χω βρει και το ‘χω χάσει πολλές φορές, αλλά γι’ αυτό ακριβώς ζούμε, άλλωστε: για την αναζήτηση.
Και, για το τέλος, όσο κοινότυπο κι αν ακούγεται, μία ευχή θα θέλαμε
στο «Down Town» για τη νέα χρονιά που μπαίνει σε λίγες μέρες, το 2014…
Άννα: Εύχομαι, σε ό,τι δύσκολο και άδικο βρίσκεται ο άνθρωπος, ό,τι χρώμα κι’ αν έχει το δέρμα του, όποια γλώσσα κι’ αν μιλάει, όπου κι’ αν ζει σ’ αυτό τον κόσμο, η αγάπη -με το φως της και την δύναμη της- να τον λυτρώσει!
Αντώνης: Εύχομαι το 2014 να φέρει πίσω ό,τι μας πήρε το 2013 αρχικά. Θεωρώ ότι η πιο δυνατή ευχή, είναι η κλασική ευχή όλων μας: να είμαστε καλά, να έχουμε την υγεία μας -και εμείς και τα αγαπημένα μας πρόσωπα- κι έτσι να έχουμε τη δύναμη να συνεχίσουμε να παλεύουμε για το καλύτερο. Ειρήνη σε όλο τον κόσμο, υγεία και δύναμη. Όλα τα άλλα τα έχουμε μέσα μας.
No comments:
Post a Comment